Գիտնականների մի մեծ խումբ կարծում է, որ Երկիր մոլորակը միլիոնավոր տարիներ եղել է առանց ջրի: Հետո, դարձյալ միլոնավոր տարիների ընթացքում մեր մոլորակը տիեզերքից ենթարկվել է բազմաթիվ <<ռմբակոծությունների>>, այսինքն, հազարավոր երկնաքարեր են ընկել մեր մոլորակ: Այդ երկնաքարերը պատված են եղել սառույցով, և, ընկնելով Երկրի վրա, սառույցը հալվել է ու դարձել ջուր: Այս տեսակետն, իհարկե, վերջնական ապացուցված չէ: Գիտնականներն անգամ փորձում են հասնել տիեզերք, վերցնել երկնաքարերի սառույցի նմուշն ու դրա բաղադրությունը համեմատել մեր ջրի հետ: Միայն այդ համեմատությունը կարող է վերջնական պատասխան տալ այդ հարցին:
Մուկն ուզում էր ամուսնանալ։ Նրան ասում են, որ ամենահզորը արեգակն է։ Մուկը զարդարվում է և գնում արևի մոտ։ Բարև հզոր արև։ Դու կտաս քո դստրիկին, որ ինձ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր, ոչ նայիր ամպն է հզոր մուկիկ։ Բարև հզոր ամպ։ Դու կտաս քո դստրին, որ ինձ տանեմ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր, տես այն քամին հզոր է, որ բարկացած է, էլ խիղճ չունի և ուր ուզի ինձ կտանի։ Նա ինձ կանի փաթիլ-փաթիլ։ Բարև հզոր քամի։ Քամի դու ամպին կանես փաթիլ-փաթիլ և կքամես կաթիլ-կաթիլ։ Դու կտաս քո դուստրին, ինձ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր չէ, չէ դու խաբվել ես, գոմեշն է հզոր։ Մուկը գնում է գոմեշի մոտ։ Բարև հզոր գոմեշ, քո դստրիկին կտաս ինձ հարսիկ։ Գոմեշը ասում է, ես հզոր չեմ, գութանն է հզոր։ Մուկը գնում է գութանի մոտ։ Բարև հզոր գութան, քո դստրիկին կտաս ինձ հարսիկ։ Ես եմ հզոր, ոչ արմատն է հզոր։ Մուկը գնում է արմատի մոտ։ Արմատ, արմատ դու հզոր ես, քո դստրիկին կտաս տանեմ հարսիկ անեմ։ Ես հզոր չեմ, այ ձեր ցեղն է հզոր։ Մուկը գնում է մկնուհու մոտ։ Նանի ջան, քո շեկիկ մազիկ դստրիկին կտաս անեմ ինձ հարսիկ։ Մկնուհին համաձայնվում է, դառնում են զոքանչ և փեսա։
Մեղուները որոշում են արջերին չթողնել մեղրը վերցնել։ Բայց արջերը մեղուներին չեն լսում։ Մեղուները մտածում են ինչպես փեթակի մեղրը պաշպանել արջերից։ Մի օր արջերը գնացին փեթակից մեղր վերցնելու։ Մեղուները չեն թողում վերցնել և կծում են արջերին։ Արջերը եկան և ներողություն խնդրեցին։ Մեղուները ներեցին և արջերին հյուրասիրեցին։
