Մուկն ուզում էր ամուսնանալ։ Նրան ասում են, որ ամենահզորը արեգակն է։ Մուկը զարդարվում է և գնում արևի մոտ։ Բարև հզոր արև։ Դու կտաս քո դստրիկին, որ ինձ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր, ոչ նայիր ամպն է հզոր մուկիկ։ Բարև հզոր ամպ։ Դու կտաս քո դստրին, որ ինձ տանեմ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր, տես այն քամին հզոր է, որ բարկացած է, էլ խիղճ չունի և ուր ուզի ինձ կտանի։ Նա ինձ կանի փաթիլ-փաթիլ։ Բարև հզոր քամի։ Քամի դու ամպին կանես փաթիլ-փաթիլ և կքամես կաթիլ-կաթիլ։ Դու կտաս քո դուստրին, ինձ հարսիկ անեմ։ Ես եմ հզոր չէ, չէ դու խաբվել ես, գոմեշն է հզոր։ Մուկը գնում է գոմեշի մոտ։ Բարև հզոր գոմեշ, քո դստրիկին կտաս ինձ հարսիկ։ Գոմեշը ասում է, ես հզոր չեմ, գութանն է հզոր։ Մուկը գնում է գութանի մոտ։ Բարև հզոր գութան, քո դստրիկին կտաս ինձ հարսիկ։ Ես եմ հզոր, ոչ արմատն է հզոր։ Մուկը գնում է արմատի մոտ։ Արմատ, արմատ դու հզոր ես, քո դստրիկին կտաս տանեմ հարսիկ անեմ։ Ես հզոր չեմ, այ ձեր ցեղն է հզոր։ Մուկը գնում է մկնուհու մոտ։ Նանի ջան, քո շեկիկ մազիկ դստրիկին կտաս անեմ ինձ հարսիկ։ Մկնուհին համաձայնվում է, դառնում են զոքանչ և փեսա։
