Category: Մայրենի

Ծառը մերկացավ,

Կար մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում: Երբեմն այնքան արտասովոր էր լինում նրա նվագը, որ անցորդները կանգնում ու լսում էին:

Աղջիկը նվագում էր երկնքի մաքրության, օվկիանոսի խորության, անտառի թարմության, մարդկանց և նրանց ցանկությունների, նրանց զգացմունքների ուժգնության և անկայունության մասին: Մի խոսքով` այն մասին, թե ինչպես էր ինքը պատկերացնում կյանքը: Սակայն մի օր մարդիկ սկսեցին պատմել նրան այն մասին, որ կյանքում ամեն ինչ բոլորովին էլ այնպես չէ, ինչպես ինքն է պատկերացնում: Եվ հենց որ նա հավատաց մարդկանց, սրինգը դադարեց նվագել:

— Ինչո՞ւ չես ուզում նվագել, սրինգ, – հարցրեց տրտմած աղջիկը:
— Ոչ թե ես չեմ ուզում նվագել, դու այլևս չես լսում ինձ, – տխուր պատասխանեց սրինգը և լռեց:
Աղջիկը նստեց աթոռին և լաց եղավ: Ինչպե՞ս ապրել առանց սրինգի, չէ՞ որ դա միակ բանն էր, որ ինքը կարող էր անել: Continue reading “Սուրբ Ծնդյան հեքիարը սրինգ նվագող աղջկա մասին” →

Ֆինլանդիա

Ամենաամանորյա երկիրը Ֆինլանդիան է, քանզի իրական Սանտա Կլաուսն ապրում է հենց ֆիննական Լապլանդիայում: Հենց այստեղից Սանտա Կլաուսը եղջերուներով լծված՝ ուղևորվում է աշխարհի տարբեր երկրներ:Ավանդույթի համաձայն՝ կազմակերպվում է ամանորյա մեծ ընթրիք, հրավառություններ: Ամանորյա գիշերն ըստ ավանդույթի՝ ֆինները գուշակություններ են անում հալած թիթեղի օգնությամբ. այն, ինչ ցույց կտա թիթեղը, դա էլ պետք է սպասել գալիք տարուց: Գուշակությունը ֆինները մեկնաբանում են ուշադիր նայելով թիթեղին. եթե կրակից հալած թիթեղի ստվերը պատի վրա ցույց է տալիս ժանյակաձև նախշեր, ապա տարին խոստանում է փող, սեր, ճանապարհորդություն, հարսանիք և այլն: Continue reading “Ամանորն ուրիշ երկրներում” →

Լինում է, չի լինում, որ չի լինում, ո՞նց է լինում: Ուրեմն լինում է մի ծիտ: Սա մի ծառի վրա բույն է շինում, ձագ է հանում ու ապրում է իր համար: Ամեն օր կեր է ճարում, հա՛մ ինքն է ուտում, հա՛մ էլ ճտերին բաժին հանում:

Օրերից մի օր էլ էս ծիտը տանը չի լինում, մեծ ճուտը փոքրին ասում է. «Արի քեզ թռչել սովորեցնեմ»: Բնից դուրս է գալիս, մի երկու քայլ է անում, պուճուրն էլ հետևից մի քիչ առաջ է գնում: Մեծն անցնում է մյուս ճյուղին: Էս պուճուրն էլ կրնկակոխ գնում է: Բայց արի ու տես, որ էս պուճուրի խելքին փչում է իր գլխու բաներ անել. «Ես էստեղ մնացողը չեմ, թռչեմ, գնամ աշխարհ ման գամ»: Ճուտ դու ճուտ, ասելն ու թռչելը մեկ է լինում: Բայց ո՞ւր, իսկի թռչել չգիտի: Ընկնում է ուղիղ ծառի տակի ցեխի մեջ: Մի կերպ ցեխից դուրս է գալիս: Կողքին մի տերև է լինում: Էս ծիտը թե՝

-Տերև՛, ա՛յ տերև, ի՞նչ կլինի, ինձ սրբես: Էս տերևը թե՝

— Է՜է՜հ, չէ մի չէ …

Ես ծտի գլխի որդերը շարժվում են.

-Լավ, տես ես քո գլխին ի՛նչ օյին խաղամ,- ասում է ու թռչում գնում:

Կողքի արտում մի չալպուտուրիկ այծ է լինում: Continue reading “Ճնճղուկը” →

Մենք  երեկ  գնացել  էին  Մայր դպրոց։  Մենք մրցում էինք Հյուսիսային  դպրոցի երեխաների հետ։  Մենք հյուսիսային դպրոցի  հետ  պարան քաշեցինք, պարան թռանք։  Նաև  մենք  ամեն խաղից  մեկ միավոր ունեցանք։ Մենք   հաղթեցինք  հյուսիսային դպրոցի աշակերտներին։

Հնդկաստանում Սադի անունով մի տղա կար: Նա սիրում էր վագրերի վրա մռնչալ: — Զգո՜ւյշ, -ասում էր մայրը,- վագրերը չեն սիրում, որ իրենց վրա մռնչում են: Բայց ո՞ւմ ես ասում, մի ականջով մտնում էր, մյուսով դուրս գալիս: Մի օր էլ, երբ մայրը խանութ էր գնացել, Սադին դուրս եկավ ու գնաց վագր գտնելու, որ վրան մռնչա: Երկար չփնտրեց: Վագրն էլ ծառի ետևում Սադիին էր սպասում. հենց Սադին մոտեցավ, նա դուրս թռավ ու մռնչաց. — Ռռռռռռը՜ռ… Սադին էլ մռնչաց. — Ռռռռռռը՜ռ… «Սա ինձ ինչի՞ տեղ է դրել, — նեղացած մտածեց Վագրը, — կատվի՞, նապաստակի՞, սկյուռի՞: Հը՞, ոնց որ «սկյուռ» են ասում, հա՞»: Մյուս օրն էլ վագրը Սադիին տեսավ, թե չէ, ծառի ետևից դուրս թռավ և առաջվանից բարձր մռնչաց. — Ռռռռռռը՜ռ… — Հա՜, վա՛գր. Ողջո՜ւյն, -ասաց Սադին ու թփթփացրեց վագրի ուսին: Վագրը չէր սիրում, որ իր ուսին թփթփացնում էին: Այդ պատճառով էլ բարկացած հեռացավ: Նա ճանկերն էր սրում, պոչը գետնին խփում, փորձում էր ավելի զարհուրելի մռնչալ: — Ախր ես Վագր եմ, — կրկնում էր նա, — Վա՜գր, Վագռռը՜ռ… հետո գնաց գետից ջուր խմելու: Continue reading “«Դոնալդ Բիսեթի» Վագրի վրա մռնչացող տղան” →

  Մի   օր  Գազարները   որոշել   էին    գնալ  անտառից   սունկեր  հավաքելու։ Այնտեղ  Գազարները  հանդիպեցին   Պղպեղին։  Նրանք     ընկերներ   էին    և   գնացին   միասին   սունկ  հավաքելու։   Անտառում    սունկեր  չկային,    բայց   ծաղիկներ  կային։ Նրանք   հավաքեցին    ամենագեղեցիկ  և     բուրավետ  ծաղիկները,  բայց      գնալուց   Գազարներին և Պղպեղին։ Պղպեղին   կտեցին  Գացարների   մազը   դառցավ   և  թու դրեցին։

Ես  սեբաստացի  եմ։ Մենք  մարզվում ենք  և   հեծանիվ  վարում։ Մենք ՝ սեբաստացիներս,  շատ ենք ճամփորդում, բարձր բարձունքներ ենք հաղթահարում։ Մասնակցում ենք լողուսուցման պարպմունքին։ Միայն սեբաստացիներն են  առավոտյան Ընդհանուր   պարապունք անում։

Ինչ  կուզերյ    ավելացնել    դրոցին

Ես  կավելացնեյ  այգիներ   որտեղ   լիքը  ծառեր   կան։

Մենք  ինճով   ենք   նման  սեբաստացիներին։

Մենք  բառցունք   հախթարելիս   չենք   տրտնջում։

Ես  սեբաստացի  եմ։Մենք  մարղվում   ենք  և   հեծանիվ  վարում։ Մենք  ճամփորդությունների  ենք  գնացել։ Մենք լողի   ենք   գնում։  Մենք  բացր   բարցունքներ  ենք  հախթահարեր  ենք։ Մենք  առավոտ պարապուն   են  տալիս։