Կար մի սոված աղվես։ Նա ամեն օր ման էր գալիս, որ կեր գտներ։ Եվ որոշեց գնալ գտնել Աստծուն և
ճանապարհին հանդիպեց կատվին։
Կատուն ասաց․
-Ու՞ր ես գնում աղվես։ Աղվեսը պատասխանեց ես գնում եմ Աստծուն գտնեմ։ Եթե այդպես է ասա մի
բարի կատու կա և նա ուզում է տեր ունենա։ Գայլը ասաց,որ կասի։ Ու շարուկանկեց ճանապարհը։ Շատ գնաց, թե
քիչ հանդիպեց մի մարդու։
Մարդը ասաց․
-Ու՞ր ես գնում աղվես։ Աղվեսը ասաց ,թե ես գնում եմ Աստծուն գտնեմ։ Դե, որ գտնես կասես մի մարդ կա , նա
միայնակ է և տխուր։ Շարունակեց գնալ և գտավ Աստծուն։ Եվ ասաց․
-Աստված ջան ինչու ես ինձ ստեղծել , եթե չես կերակրում։ Աստված ասաց․
— Դե գնա քո բախտը տվեցի։ Աղվես ասաց,որ գալուց մի կատու և մի մարդու է հանդիպել։ Աստվածը նրանց էլ բախտ տվեց։
Աղվես գնաց իր բախտը գտնի։ Եվ հանդիպեց մարդուն․
-Ինչ ինձ համար ասաց Աստված։ Գայլն ասաց, որ դու պիտի գտնես կենդանի կամ ընկեր, այդպես մենակ չես լինի։ Մարդն ասաց, որ գայլը լինի իր ընկերը, և քեզ համար լավ , և ինձ համար լավ կլինի։
Աղվես ասաց․
-Ես պիտի բախտս գտնեմ։
Եվ ճանապարհին կատվին հանդիպեց․
— Ինձ հավար ինչ ասեց Աստված։
— Նա ասաց, դու պիտի գտնես ընկեր, այդպես դու մենակ չես լինի։
Գայլը մտածեց և կատվին առաջարկեց, որ գնան մարդու մոտ։ Այդպես էլ արեցին։ Բոլորն ապրեցին ուրախ։
