Կար մի փոքրիկ Դդումիկ։ Նա ապրում էր անտառում։ Բայց մի անգամ այդ անտառ եկան մարդիկ, նրանք որոշեցին
այդտեղ ապրել։ Բայց Դդումիկին այդքան էլ դուր չէր եկել, որ մարդիկ էին մնացել անտառում։ Նրանցից մեկը որոշեց Դդմիկին ուտել։ Եկեք գնանք տուն և Դդումիկին վերցնեք, որ նրա սերմերին ցանենք։ Նրանք ասեցին, այո։
Մարդկանցից մեկը ասեց, որ նրա սերմերը ցանենք, ո՞վ է նայելու, երբ է աճել Դդումը։ Մենք բոլորս, բայց ամեն մեկը
պետք է սերմ ունենա և ամեն մեկը մի օր նրան կջրի։ Նրանք այդպես արեցին։ Դդումիկը ասաց, որ ինքը կօգնի։
Դդումիկը ասաց, ինչպես իր սերմերին խնամեն։ Մի օր նրանց մոտ ստացվեց, բայց հենց այդ օրը
Դդմածեսն էր, և մարդիկ որոշեցին, որ օգնող Դդումիկին շնորհակալություն ասեն։ Նրանցից մեկը
ասեց, որ Դդումիկին շատ նվերներ տան։ Որ օրվանից Դդումիկը օգնեց նրանց աճեցնել
իր սերմերից դդում, այդ օրն էլ մարդիկ սկսեցին նշել Դդմածեսը ։ Մարդիկ ամեն Դդմածեսին նշում են, որ Դդմիկը օգնեց իրենց։
